میشه از فاصله ها خالی بود

 

میشه آخر هر لبخند

 

نقطه ای كاشت به  عنوان نشانی

 

میشه از راز سفر قصه ای ساخت

 

و هنگام سحر سایه را مهمان شد

 

میشه این فاصله ها خط بخورند

 

میشه این خط خطی ها محو شوند

 

میشه این خاطره ها

 

 كه از حس دل انگیز درخت سرشارند

 

قلب بی ساز و پر از آه مرا لمس كنند

 

میشه از پنجره ی یك ایمان

 

شب را به حیاتی سرگردان تبعید كرد

 

و دگر خسته نبود از باران ...

 

میشه از قامت بی باك زمین بالا رفت

 

اولین برگ پراحساس افق را

 

روی سیاره ی بی نام محبت ها چید

 

میشه از دریا رد شد ودگر غرق نشد

 

پیچكی شد كه از عشق خدا می روید

 

و از جام زمان می نوشد

 

میشه در بستر یك اندیشه نو خوابی شد

 

ودگر خواب نبود

 

حس بیداری شبنم را باور كرد

 

میشه از وحشت یك جرعه ی خاك

 

به سرمستی یك رود گذر كرد

 

وسپرد پنجره را

 

كه دگر بسته نماند

 

گویی از پشت حصار یك عشق

 

عاشقی خسته دلی گم كرده

 

پشت این پنجره شاید دلی منتظر است

 

میشه از زمزمه سبز سحر جاری شد

 

و نشاطی بخشید

 

قفس تنهایی این دیوار گلی را ...

 

میشه ... اما ...

میشه از عشق تهی بود ...

نظرات شما عزیزان: